Dyslalia
Termin ten oznacza nieprawidłową realizację głosek, czyli niewłaściwe wymawianie głosek.
Największą grupę zaburzeń mowy stanowią wady artykulacyjne. Zaburzenia te, określane mianem dyslalii, dotyczą wymawiania jednej, wielu lub nawet wszystkich głosek. W tym ostatnim przypadku w wypowiedzi pozostaje rytm i melodia, jednak mowa jest zatarta i mało zrozumiała lub nawet zupełnie niezrozumiała.
Rotacyzm (łac. Rhotacismusto) to zaliczana do dyslalii częsta wada wymowy polegająca na wadliwej artykulacji głoski R. Czasem bywa tak zaawansowany, że utrudnia komunikowanie się. R to głoska trudna, przedniojęzykowo-dziąsłowa, trudna do opanowania w początkowych latach życia.
I. Sygmatyzm – seplenienie, szeplenienie, siepienienie (gr. Sigmatismus): cechuje się nieprawidłową artykulacją spółgłosek dentalizowanych tj.: s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, ś, ź, ć, dź;
ter polega na
Ćwiczenia artykulacyjne zwiększające fizyczne możliwości aparatu mowy oraz przygotowujące do wywołania i utrwalenia prawidłowej wymowy głosek.
Logos Aleksandra Zmudzińska
Psychoterapia i terapia mowy
